Droom en werkelijkheid

Nu had ik me juist voorgenomen om op bedevaart naar Rome te gaan. Ik wilde op het graf van de zalige paus Johannes XXIII diens voorspraak bij God af smeken om mij te genezen van mijn chronische doofheid. Tevens zou een aan mij verricht wonder Johannes helpen aan het voor zijn heiligverklaring vereiste tweede wonder. Een duidelijk geval van wederzijds voordeel. Maar  zijn latere opvolger op de stoel van Petrus, paus Franciscus, kondigde af dat voor de heiligverklaring van Johannes XXIII geen tweede wonder nodig is. Alleen al Johannes’ initiatief het Tweede Vaticaans Concilie bijeen te roepen verheft hem boven elke twijfel aan zijn heiligheid. Als ik jonger was geweest,  zou ik mij hebben kunnen aansluiten bij de bedevaart van de aartsbisschop van Utrecht, kardinaal Eijk: een reis naar Rome van 20 t/m 25 september. Voor Rome wel wat kort, vijf dagen. Om veel te kunnen zien, moet er dus veel gelopen worden. Pragmatisch als hij is, sluit kardinaal Eijk dus de deelname uit van vijf-en-zestig-plussers. Kardinaal Eijk is zelf pas zestig. Met tempo heeft hij geen moeite. Hoewel leeftijd in jaren, juist in de kerk, maar  betrekkelijk is, zal hij van mening zijn dat een pastorale reis, besteed aan jeugdiger  mensen effectiever is voor de toekomst van de kerk zoals hij die voor ogen heeft. Regeren is vooruitzien, desnoods over de grijze hoofden heen. Gelukkig ervaart het veertigtal tachtigers in de MVR gemeenschap wel dat ze meetellen, als ze weer de vreugde van het samenzijn vieren onder de moederlijke leiding van Marian in een overigens te krap parochiezaaltje.
Als niet  mijn leeftijd mij van deze bedevaart van Eijk uitsloot, zou ik toch aan deelname hebben getwijfeld. Zou kardinaal Eijk wel een bezoek aan het graf van Johannes XXIII in het programma  hebben opgenomen? Je kunt toch niet verschijnen voor een paus, al is het dan een dode, wiens instructie je hebt genegeerd om de deuren en de ramen van de kerk naar de wereld open te zetten. Of zou hij vrezen alsnog door het wonder van Johannes’ inspiratie getroffen te worden?

Timo Harmsen, 19 juli 2013

P.S. “Het is maar goed dat het wonder nu toch gebeurd is”, schreef een vriend mij, “we hebben een wonderlijke paus gekregen, die open en toegankelijk is, die van een knuffel houdt en die van mensen houdt, zoals ze zijn. Zulke wonderen moeten we koesteren.” Johannes XXIII heeft nu de opvolger die hij zich gewenst zou hebben. In de afgelopen halve eeuw zijn we niet alleen de weg maar ook de jeugd kwijt geraakt. Rio de Janeiro geeft ons de hoop dat Franciscus ook de jeugd weer weet te inspireren. “Wees niet bang”, zei paus Franciscus, “trek er op uit en wees dienstbaar”. Wie zou dat niet willen?

Timo Harmsen, augustus 2013

 

Pastor Theo de Wit, em.-deken van Utrecht schrijft in het mededelingenblad van Katholieke Kerkgemeenschap Utrecht-Oost en met zijn toestemming neem ik het hier over:

“OPEN EN TOEGANKELIJK
Onze paus Franciscus heeft in zijn eerste maanden nog geen enkel nieuw dogma uitgesproken. Ook heeft hij nog geen enkel geloofsgeheim van de kerk afgeschaft. Hij voegt zich gewoon in de eeuwenoude traditie van de kerk.
Wat is er dan nieuw aan hem en wat spreekt ons aan in hem? Hij geeft de kerk een nieuw gezicht: zijn eigen open gezicht met zijn twinkelende ogen. Warm en toegankelijk neemt het op voor de marginalen in de samenleving, omhelst zieken en gehandicapten, verwelkomt kinderen met een kus, laat voelen dat iedereen ertoe doet en de moeite waard is. En hij respecteert het eigen geweten van iedereen. Zou de crisis van onze kerk dan toch niet allereerst gezocht moeten worden in de leer van de kerk, maar in de houding van de leiders en de leden van de beweging van Jezus van Nazareth. Een open houding, een open kerk, die niet veroordeelt en die een goede geest gaande houdt. Dat zou een droom zijn!”