“Een kerkgebouw verbindt mensen”

Ik leen deze titel van een kop boven een column van Stijn Fens in het dagblad TROUW van 9 juni jl. Hij is veelzeggend en spreekt ons duidelijk aan. Als u TROUW leest en zelf de column van Fens al gelezen heeft hoeft u hier niet verder te lezen, al gaat mijn bescheidenheid niet zo ver dat ik zou vinden dat ik zelf u verder niets te melden heb. En als u TROUW niet leest, leest de column van Fens dan hier [i])

Eerst even iets over TROUW. Ik lees die krant al ik weet niet meer hoeveel jaren. Ik las en lees ook nog andere kranten, waarvan nu nog in het weekeinde NRC-Handelsblad. Trouw is – was – een protestantse krant. Die las je als katholiek niet. Mocht je in vroegere jaren niet eens lezen. Als dat niet van de bisschop was dan toch in ieder geval van je sociale omgeving. Maar tijden veranderen en wij met hen. Wie nu actueel, uitvoerig en betrouwbaar over de katholieke kerk wil lezen  kan uitstekend terecht in TROUW in onder meer de rubriek “Religie en Filosofie”. Het portret van de paus verschijnt er veelvuldig. Als redacteur levert Stijn Fens daar een belangrijke bijdrage aan. We kennen Stijn Fens trouwens van toen hij vorig jaar op de jaarvergadering van de Vereniging MVR [ii]) – bent u al lid? – bij ons in de kerk een voordracht hield over “Gaat paus Franciscus de Kerk redden?”.

De column van Fens trof me om wat, denk ik, zijn aanleiding tot het schrijven er van was: de Sint-Catharinakathedraal in Utrecht – de bisschopskerk – zou aan de goddelijke eredienst worden onttrokken. En, Utrecht is mijn geboortestad, heb er nagenoeg mijn hele jeugd gewoond en er gestudeerd. Als kardinaal Eijk in het verzoek van het bestuur van de samenwerkende Utrechtse parochies bewilligt, zou het zijn alsof hij zich daarmee in eigen vlees snijdt. Zou hij dat ook zo voelen? Ik moet denken van wel. In de Vastenbrief van 2015  schreef hij  de pijn van de parochianen te voelen als hij moest besluiten hun kerk aan de eredienst te onttrekken.[iii]) Want zo is het in het Kerkelijk Recht. Het parochiebestuur beschikt over het lot van het kerkgebouw. Als er niet genoeg parochianen meer zijn om het geld voor het onderhoud bijeen te brengen, zou dat voor het parochiebestuur een ernstige reden kunnen zijn de kerk niet langer voor de goddelijke eredienst te gebruiken en te besluiten de kerk te verkopen. Alleen moet de bisschop dan eerst nog de kerk van zijn gewijde status ontdoen: de kerk bij decreet “terugbrengen tot een profaan en niet onwaardig gebruik”, zoals het Kerkelijk Wetboek voorschrijft. De Utrechtse Catharinakathedraal maakt feitelijk historisch, doch niet juridisch, al deel uit van het Rijksmuseum Catharinaconvent. Een gerede koper is dus al voorhanden.

Dit brengt ons dicht bij onze eigen problematiek. In het Beleidsplan voor kerkgebouwen in onze parochie moge voorzien zijn dat onze kerk nog wel een paar jaren zal bestaan, haar bestaan in de verdere toekomst is nog allerminst verzekerd. Verwijzend naar de column van Stijn Fens zou ik u willen aansporen waar te maken dat een kerkgebouw mensen verbindt. Lees nu zijn column toch nog maar een keer.

Timo Harmsen, Bennekom, 13 juni 2018

 

[i] ) https://www.trouw.nl/opinie/geloofsgemeenschappen-vangen-mensen-op-die-elders-over-de-rand-worden-geduwd~a8edcc85/.

[ii] ) De vereniging MVR bestaat nu vijf jaar en heeft tot doel het bevorderen van het voortbestaan van de R.K.Geloofsgemeenschap Maria Virgo Maria te Bennekom. Zie: https://verenigingmvr.wordpress.com/

[iii] “Iedere keer als ik een verzoek krijg een kerkgebouw aan de eredienst te onttrekken doe ik dat met pijn in het hart” https://www.aartsbisdom.nl/home/organisatie/aartsbisschop/columns/vastenbrief-2015/